Konieczność zapewnienia całodobowej opieki dziecku z orzeczeniem o niepełnosprawności to skomplikowana sytuacja. Pojawia się wiele dylematów, związanych między innymi z koniecznością rezygnacji z pracy zarobkowej czy z uzyskaniem środków na utrzymanie. Osoby, które zrezygnowały z pracy na rzecz opieki na dzieckiem, często zastanawiają się, czy świadczenie pielęgnacyjne wlicza się do lat pracy. Dzisiaj odpowiadamy na to pytanie!
Kwestia otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego i stażu pracy budzi wiele wątpliwości. Osoby, które zmuszone są do zrezygnowania z pracy z uwagi na niepełnosprawność dziecka, obawiają się przede wszystkim tego, że świadczenie pielęgnacyjne nie wlicza się do lat pracy. Wątpliwości budzi także kwestia zabezpieczenia emerytalno-rentowego w okresie pobierania świadczenia pielęgnacyjnego.
Kwestia tego, czy świadczenie pielęgnacyjne wlicza się do lat pracy, jest w Polsce regulowana przez odpowiednie przepisy. Niestety, wbrew oczekiwaniom wielu osób, okres, w którym sprawowana jest opieka nad dzieckiem i w którym następuje wypłata świadczenia pielęgnacyjnego, nie wlicza się okresów, za które przysługują uprawnienia pracownicze, takie jak na przykład wymiar urlopu pracowniczego. Innymi słowy, świadczenie pielęgnacyjne nie wlicza się do lat pracy.
Z pewnością nie jest to dobra wiadomość dla osób, które zmuszone są do rezygnacji z pracy, aby zajmować się niepełnosprawnym dzieckiem. Niestety, na ten moment nie zanosi się na to, aby przepisy miały ulec zmianie. Kwestia ta wygląda podobnie w przypadku innych rodzajów świadczeń.
W jaki sposób uzasadnia się fakt, że okres, w który pobierane jest świadczenie pielęgnacyjne, nie jest wliczany do stażu pracy osoby, która sprawuje opiekę nad dzieckiem z orzeczeniem niepełnosprawności? Odpowiedź na to pytanie można znaleźć w odpowiedzi podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej na interpelację nr 11961 w sprawie uznania opieki nad dzieckiem niezdolnym do samodzielnej egzystencji za pracę zawodową.
Otóż w uzasadnieniu tym podkreślone jest, że Uznanie całodobowej opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny za pracę wiązałoby się z nadaniem osobom sprawującym opiekę statusu pracownika, co wiązałoby się z koniecznością nawiązania stosunku pracy pomiędzy opiekunem a osobą, która wymaga opieki. Jednocześnie podkreślone jest to, że opiekunowi przysługuje prawo do zabezpieczenia emerytalno-rentowego.
Kolejną kwestią, która budzi wiele wątpliwości, są składki na ubezpieczenie. Jak czytamy w art. 6 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:
Za osobę pobierającą świadczenie pielęgnacyjne (…) wójt, burmistrz lub prezydent miasta opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od podstawy odpowiadającej wysokości odpowiednio:
– przez okres niezbędny do uzyskania okresu ubezpieczenia (składkowego i nieskładkowego) odpowiednio 20-letniego przez kobietę i 25-letniego przez mężczyznę.
W dalszej części ustawy można znaleźć informację, zgodnie z którą wójt, burmistrz lub prezydent nie musi opłacać składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe osoby, która pobiera świadczenie pielęgnacyjne, jeżeli podlega ona obowiązkowi ubezpieczenia społecznego z innego tytułu (…) lub jest ubezpieczona na podstawie art. 16 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2017 r. poz. 2336 oraz z 2018 r. poz. 650 i 858).
Wiesz już, czy świadczenie pielęgnacyjne wlicza się do lat pracy. Niestety, zgodnie z obowiązującymi przepisami, okres, w którym pobierane jest świadczenie pielęgnacyjne, nie wlicza się do okresów, za które przysługują uprawnienia pracownicze. Jednocześnie jednak opiekun, który pobiera takie świadczenie, posiada pełne prawo do zabezpieczenia emerytalno-rentowego.
